ان الذین تولو منکم یوم التقی الجمعان
انما استزلهم الشیطان ببعض ما کسبوا
(آل عمران/155)
کسانی که در روز روبرو شدن دو جمعیت با یکدیگر (در جنگ احد) فرار کردند،
شیطان آنها را بر اثر بعضی از گناهانی که مرتکب شده بودند، به لغزش انداخت.
تخلف ها و گناهان بزرگ، گاهی در ابتدا غفلت ها و تفکرات غلط مختصر و لغزش های کوچکی هستند. این بسته به ماست که آیا به همان میزان اشتباه اکتفا می کنیم؟ یا نار را بر عار واقعی یا خیالی ترجیح می دهیم؟
1_شخص وسواسی در همان لحظه اول با موهومات کار خود را شروع می کند و نهایتا کار بجایی می کشد که سقف و دیوارها و تلویزیون ها را هم می شوید و باز راحت نمی شود..
2_شخص ربا خوار ابتدا با حیله های شرعی تخلف خود را آغاز می کند و نهایتا به جنگ با خدا می رسد..
3_شخص دروغ گو ابتدا برای کمی راحتی دروغ را شروع می کند و کم کم طبع او با دروغ انس می گیرد و نهایتا کذاب می شود و سپس وارد درجات نفاق می شود.
4_شخص مسئول ابتدا به اسم خدمت به مردم و بشر دوستی دست به کارهایی می زند و کم کم از مهمات شرع و منویات حاکم عادل جامعه اسلامی فاصله می گیرد و کدورت ها و لجاجت ها و ارادت ها داخل می شود کم کم در دفاع از یک موضوع غلط منکر بدیهیات مصالح ملت می شود چون هویت و حیثیت سیاسی خود را وابسته به موهومات و انکار مسلمات سیاسی و اجتماعی و خوش خیالی و اعتماد به اجنبی و کوری نسبت به شرور دشمن کرده است و هر چه فرصت اصلاح داده می شود یا عناد می ورزد یا تکیه بر باد می کند.
5_شخص دکان دار ابتدا برای اصلاح احوال مردم موعظه می کند اما از منیت خفی خود بی خبر است کم کم می شود بلعم باعورای مستجاب الدعوه اما مقابل موسی عمران می ایستد..
6_و قس علی هذا..
در تمام این موارد یا به علت جهل و دیگر کجی ها ، ظاهر شرعی خدشه خورده یا نیت اصلی و واقعی خدا نیست و حتی در مواردی خود شخص بی خبر است چون ابتدائا دسترسی به طبیب حاذق ندارد و نهایتا طبیب واقعی، معارض حیثیت دکان داری اوست. لذا همانطور که سابقا معروض داشته ایم هم شروع مسیر سعادت باید ظاهرا و باطنا برای خدا باشد و هم در ادامه مسیر. و چه بسا در اثر جهل و لغزشهای اولیه و ترس و حب دنیا و هوای نفس و.. حرکت ما بالعکس شود. اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا. والسلام.
