حضرت امام جواد علیه الصلوه والسلام
برشما باد تحصیل علم، چون فراگیرى آن واجب
و بحث پیرامون آن مستحبّ و پرفائده است .
علم وسیله ارتباط (وکمک به دوستان و) برادران
و دلیل (و نشانه) مروّت و جوانمردى است
هدیه ( و سرگرمى شایسته) در مجالس است
همدم و رفیق انسان در مسافرت است
و انیس و مونس انسان در تنهائى مى باشد.
الامام الجواد علیه السلام
علیکم بطلب العلم فان طلبه فریضة
والبحث عنه نافلة وهو صلة بین الاخوان
و دلیل علی مروت و تحفة فی المجالس
و صاحب فی السفر وآنس فی الغربة.
حلیة الابرار ج 4 ص 599
رغیبه یعنی هر آنچه ارزشمند ومرغوب است نه آنچه ما آنرا مرغوب می شماریم.
#لیلة_الرغائب واقعا چیست؟؟
آنچه چند مدتی ست شهرت یافته برداشت از مساله ای ست بنام #لیله_الرغائب که مع الاسف با یک ترجمه اشتباه معادل لیله الآمال وشب آرزوها ترجمه شده رغائب جمع رغیبه است یعنی هر آنچه ارزشمند ونفیس ومرغوب است نه آنچه من وشما به او رغبت داشته و آنرا مرغوب می شماریم به بیان ساده یک کودک به شکلات ولواشک رغبت ومیل دارد یک نوجوان به مهمانی یک میانسال به ملک وزمین وهکذا ..پس ترجمه ی آن می شود شبی که در آن شب پر است از چیزهای نفیس ودانه درشت ..و نه انچه من وتو آرزو داریم بلکه هر آنچه نزد او مرغوب و نفیس است
لذا رغائب را به غلط آمال ترجمه کنیم یک نوع تشطط ایجاد میکند یکی به ماشین می زند یکی به ازدواج وغیره اما غرض ازین شب که اصل ش هم در سنت جایگاه بلندی ست؛ همان طلب مرغوبات است ؛ خداوندا آنچنان که تو دانی و در قالب دعاها و مطالبی که از اهل بیت عصمت علیهم السلام رسیده؛ دانسته و در ضمن این دعاها بر آورده می شود.
خود اصل امل هم در غالب آیات وروایات غالبا سرزنش شدیدی ازو شده بحدی که می فرماید ذرهم یاَکلوا و یتمتعوا و یلههم الاَمل فسوف یعلمون(حجر/3) لذا از کلمات بزرگان است قلبی که دنبال آرزوست لاهی ست واهل دقت متوجه می شوند چقدر این صفت لاهی برای قلب خطر دارد ؛ امل فی نفسه در ذات خود لاهی را همراه دارد
اما ادبیات قران واهل بیت چیست؟؟ قران شریف عنوانی بنام رجاء را مطرح می کند ومکررا ازو تمجید می کند چرا که در ذات خود رجاء باز هم یک نوع خوف هست که او را تا حدودی از سستی و تنبلی و آرزوهای بی حد وحصر و بدون عمل ؛ دور میکند.
سوال: آیا مطلق امل مردود است؟؟ خیر اما برای افرادی بسیارررررر محدود مطرح می شود و آن هم سالکی ست که تقوا ومراتب بالاتری را در عمل طی کرده و پدر پدر جدش در آمده وبفضل الهی ده درصدی از راه را رفته و تابلوئی را بالعیان (نه توسط مکتوبات ومسموعات) دیده است برای چنین کسی اگر اهل آرزو باشد چون مشام جان او عطر وطعم دیگری را چشیده و عینک دودی او مقدارکی برداشته شده آرزو و میل شدید وعطش در آنچه دیده بدک نیست.
لذا فرهنگ قران واهل بیت این است که آنچه را مرغوب است را ما بتو معرفی می کنیم آن را رجاء ودعا ومطالبه کن و خودت را در معرض آن قرار بده..نه انچه خودت خیال می کنی و برای خودت مطلوب ولایق آرزو می دانی. گر تو این ان‍‍بان ز نان خالی کنی. پر ز گوهرهای اج‍‍لالی کنی..دل خالی کن ودر قالب ومحتواهای ادعیه شریفی که در امشب مطرح است ازو رجاء وامید داشته باش.والسلام
براستی تو که هستی
که یوسف این همه عاشقانه ستایشت میکند؟
نمی دانم آیا آنگونه که به یوسف اجازه بندگی
و راز و نیاز میدهی به دیگران نیز میدهی؟
آیا سیاه رویان را نیز به حضور می پذیری؟
به درد دلهایشان گوش میدهی؟
یوسف که با همه مهربان بود تو چطور؟
رسول اکرم صلى الله علیه و آله :
اما شاخه هاى حیا عبارتند از: نرمش، مهربانى، در نظر داشتن خدا در آشکار و نهان، سلامت، دورى از بدى، خوشرویى، گذشت، بخشندگى ، پیروزى و خوشنامى در میان مردم، اینها فوایدى است که خردمند از حیا مى برد. خوشا بحال کسى که نصیحت خدا را بپذیرد و از رسوایى خودش بترسد.
أمَّا الحَیاءُ فَیَتَشَعَّبُ مِنهُ اللِّینُ، و الرّأفَةُ، و المُراقَبَةُ للّه فِى السِّرِّ و العَلانیَةِ، و السَّلامَةُ، و اجتِنابُ الشَّرِّ، و البَشاشَةُ، و السَّماحَةُ، و الظَّفَرُ، و حُسنُ الثَّناءِ عَلَى المَرءِ فِى النّاسِ، فَهذا ما أصابَ العاقِلَ بِالحَیاءِ، فَطُوبى لِمَن قَبِلَ نَصیحَةَ اللّه و خافَ فَضیحَتَهُ.
تحف العقول ص 17
سلام من به تو ای معنی سلام
ایشاللا با شما امشب راهی سامرام
باید ببینمت آخه تو صاحب منی
توئی که هر کجا باشم مراقب منی
آب کم جو تشنگی آور به دست
ما منطقا همان با برخوردی را با امام زمان خواهیم کرد
که الان با قرآن داریم. آیا مانوسیم؟ آیا اطاعت می کنیم؟
پیامبراکرم صلی الله علیه و آله و سلم
«صلاه اللّیل تحسن الوجه و تذهب بالهمّ و تجلو البصر»
نمازشب چهره را نیکو میکند وغم را میزداید و دیده را جلا میدهد.
وسائل الشیعه ج۵، ص۲۷۲ 
مرد یک رنگ و بی نقاب
مرد پر سواد و راه یافته به مقصد معنوی
مرد پر عاطفه و بذول ..
چقدر دلم او را می طلبد..
امشب کسی برای تو سجاده وا نکرد
بغضی ترک ندید وگلویی صدا نکرد
انگـار ما بدون حضـور تـو راحتیم!
وقتـی کسی بـرای ظهورت دعا نکرد
ما را همین صدا نـزدن بی خیال کرد
مـا را همین صدا نـزدن با خدا نکـرد
در روزگـار ما، تـو بیابان نشین شـدی
خاکم به سـر از اینکه دل ما حیا نکرد
وقتی که دامـن تو رها شد ز دست ما
دست گنــاه دامن ما را رهـا نکرد
توبه از اینکه این دل بی بند و بار ما
جـایـی بـرای آمـــدن یــار وا نکــرد
