حنان بن سدیر روایت می کند که ابوصباح کنانی به امام صادق(ع) عرضه داشت [خدا میداند ] ما بخاطر شما از مردم چه ها که نمی بینیم، حضرت صادق الائمه(ع) فرمود : در راه ما از مردم چه می بینید؟ گفت : [آنقدر فضای جامعه مسموم است که] هنوز کلامی بین ما و کسی [در مکالمات و علوم و مرافعه و مسائل عادی ] جاری نشده [ بدون این که حرف ما را بشنود و کمی وجدان و انصاف را بکار بیندازد یا از نفرت و غضب دوری کند ] با [طعن و کنایه و توهین] می گوید [ای] جعفری خبیث! فرمود : [یعنی] مردم شما را بخاطر [اعتقاد به راه] ما سرزنش و تحقیر می کنند؟ عرضه داشت آری، حضرت فرمود : به خدا سوگند که چقدر رهروان جعفر بین شما اندک هستند. اصحاب واقعی من تنها آنها هستند که دارای ورع [و تقوایی] شدید و عالی باشند و تنها خدا را [در زندگی و مرافعات و دیگر احوال] در نظر بگیرند و تنها به امید حق تعالی دلبسته باشند. این چنین افرادی صحابی جعفر هستند.
عن حنان بن سدیر قال قال ابوالصباح الکنانی لابی عبدالله (ع) ما نلقی من الناس فیک فقال ابوعبدالله (ع) و ما الذی تلقی من الناس فی؟ فقال لا یزال یکون بیننا و بین الرجل الکلام فیقول جعفری خبیث! فقال یعیرکم الناس بی؟ فقال ابوالصباح نعم قال فقال (ع) ما اقل و الله من یتبع جعفرا منکم، انما اصحابی من اشتد ورعه و عمل لخالقه و رجا ثوابه فهولاء اصحابی
الکافی ج : 2 ص 77 ح 6 سند موثق
پ ن : یعنی 1_مبادا رفتاری بدون تقوا از شماها باعث بدبینی [و تجری] مردم شود. 2_مبادا بعد از شناخت ولایت و رعایت تقوا به خوش آمد و بد آمد کسی مسرور یا محزون شوید. 3_ مبادا محور زندگی شما رضایت مخلوقین باشد، شما آگاهانه دنبال رضایت خدا باشید و به خوشحالی و غضبناکی افراد تکیه نکنید که روزی هست و روزی نیست و با تغییر احوال دنیا جابجا می شود. 4_مدعیان راه ما زیادند و به عمل کار بر آید به سخن دانی نیست. مبادا چوب دو سر طلا و خسر الدنیا و الآخره باشید تکلیف خود را روشن کنید یا صادقانه و تمام دل به توحید و مکتب اهل بیت(ع) چنگ بزنید یا بیهوده خود را در معرض قضاوت و طعن و لعن دشمنان این مکتب قرار ندهید. قوله تعالی : من کان یرید العاجله عجلنا له فیها ما نشاء لمن نرید ثم جعلنا له جهنم یصلاها مذموما مدحورا و من اراد الآخره و سعی لها سعیها و هو مومن فاولائک کان سعیهم مشکورا ، کلا نمد هولاء و هولاء من عطاء ربک (اسراء 18تا20)
پ ن 2: دوره امام صادق(ع) خصوصا نیمه دوم عمر شریف آن حضرت دوران استقرار حکومت دشمنان اهل بیت و از ایام مظلومیت اهل بیت است. لذا در فهم بهتر روایات معتبر اما ظاهرا متعارض در عهد امام باقر (ع) یا امام صادق(ع) موضوع تقیه در عهد امام صادق را حتما باید مد نظر داشت.
