بسم الله الرحمن الرحیم
مقاله دوم از جلسه اول محرم 95 دانشگاه امام صادق(ع)
خب در مقاله اول عرض کردیم ما از دوستداران جناب پناهیان هستیم و البته نقد ما هم سرجایش باقی است. و با وجودی که بعد چند روز کامنتهای انتقادی ما رو سایت شون درج نکردن ما طبق روال متن کامل و صوت کامل جلسات ایشون رو میدیم که محلی برای ادعای تقطیع باقی نماند.
صوت اصلی جلسات http://bayanmanavi.ir/post/3322
متن جلسه اول http://bayanmanavi.ir/post/3323
6_سخنران گرامی می گوید: نمازخوان‌ها در کل در دانشگاهها رو به افزایش هستند.. ولی آمار طلاق در جامعه رو به افزایش است، چرا؟
ج: توجه می کنید که دایره مقایسه ایشان متفاوت است. یعنی دقت نمی کند که در مقایسه همه ملاکها باید ثابت نگه داشته شود و در صفت متغیر بحث شود. مثل این که بگوییم دایره تحصیلات عالی در دانشگاهها 90% است و در بین مردم 10% است پس چرا مردم نمی توانند لاتین صحبت کنند؟! جامعه آماری باید ثابت باشد. پس نمی شود بگویم نمازخوانهای قشر دانشجویی (مثلا) 5 میلیونی زیاد شده و طلاق جامعه 80 میلیونی هم زیاد شده پس نمازها مخدر است و نمازها صهیونیستی است و تاثیر لازم خود را ندارد. این حرف تاثر از غربزده هاست اما متاسفانه از زبان خودی ها! که شب و روز می گویند نمازهای شما بیهوده است و ما با وجود این که دین نداریم و نماز نمی خوانیم اما مشغول کارهای خوب هستیم! خیر خود قرآن کریم می فرماید همین نماز ضد گناه و ضد فساد و ضد فحشاء است. و در روایت دارد که عاقبت همین نماز شما را نجات میدهد. و اگر این نماز قبول شود بقیه اعمال هم به مرحله قبول می رسد و اگر رد شود بقیه کارها هم رد می شود. اینقدر این نماز اهمیت دارد اما خب ضعف علمی و اصرار بر ارائه حرفهای جذاب و جدید موجب می شود ما اصلی و فرعی ها را در تبلیغ دین نادیده بگیریم. در موضوع ولایت هم همین است. که روایت دارد اگر ولایت قبول شود بقیه اعمال هم قبول می شود و اگر رد شود همه اعمال رد می شود. این تصریح جامعه کبیره است بموالاتکم تقبل الطاعه المفترضه. یعنی حتی نماز و تقوا و تمام خیرات وابسته به ولایت اهل بیت است. وابسته به همین گریه ها و اقامه مجالس اهل بیت و عرض ارادت ها و حضور در دایره ولایت است. این قدر جایگاه ولایت و شئونات متصل به آن بالاست که در صحیح زراره فرمود اسلام بر 5 چیز استوار شده و ما نودی بشیء کما نودی بالولایة.
7_ فلسفۀ خلقت موجودی به نام انسان که نه فرشته باشد نه حیوان «رنج» است؛ یعنی چیزی است که نتیجه‌اش رنج است.
ج: سخنران در این قسمت برای تثبیت مکتب اختراعی خود صراحتا خلاف قرآن کریم موضع می گیرد که فرمود و ما خلقت الجن والانس الا لیعبدون (ذاریات/56) فلسفه خلقت عبادت و عبودیت و در بعضی روایات معرفت است. و این صریح آیه شریفه است اما سخنران فلسفه خلقت را به رنج تغییر میدهد. کمی جلوتر کمی کوتاه می آید و مکتب خود را به رنج و لذت تنزل میدهد. یعنی نمی تواند همه چیز را با رنج جلو ببرد مجبور می شود ازین جمله فلسفه وجودی رنج است کوتاه بیاید و آن را با لذت همراه کند. در همین جا هم کلام او متعارض است فلسفه وجودی با نتیجه، که بعلت نیاز به مقدمات از شرح آن میگذریم.
8_گوینده در ادامه می گوید : خداوند می‌فرماید : «یا ایها الانسان انک کادح الی ربک کدحا فملاقیه»(انشقاق/6) .. ببینید که در این آیه چقدر صریح و بی‌پرده موضوع رنج را مطرح میکند!
ج: علامه طباطبایی می گوید : بعضى گفته اند کدح تلاش نفس است در انجام کارى تا اینکه آثار تلاش در نفس نمایان گردد. در ترجمه فارسی المیزان او هم کادح صرف تلاش و بدون موضوع رنج آورده : هان اى انسان ! تو در راه پروردگارت تلاش مى کنى و بالاخره او را دیدار خواهى کرد.
در ترجمه آیت الله تهرانی : هان ای انسان! بی‌گمان تو سوی پروردگار خود در تلاشی. پس او را ملاقات‌کننده‌ای. و اسمی از رنج نمی آورد.
برخی لغت نامه های عمومی هم به این شکل آورده اند.
فرهنگ لغت عربی فارسی المعانی؛ کادح : تلاشگر ، کوشا
لغت نامه دهخدا هم ترجمه منتهی الارب را آورده و تایید کرده
کادح . [ دِ ] (ع ص ) کارکننده و کوشش کننده (منتهی الارب )
البته نیمی از مترجمین هم همراه تلاش لفظ سختی و رنج را آورده اند. که در این فرض هم یک موضوع اختلافی است و نزد همگان معتبر نخواهد بود. و فی الواقع آوردن رنج در ترجمه بعضی از مترجمین این آیه یک تسامح عرفی در انتقال از عربی به فارسی است. ما بارها عرض کرده ایم که در ترجمه ها دقت شود که این گونه یک خطیب یا مخاطب عام با تمسک به لفظی که در بعضی تراجم آورده می شود کوهی از مکاتب را علم نکند.
9_این قدر می‌شود با جوانان به خوبی از رنج و فلسفۀ آن سخن گفت که به استقبال رنج بروند! ... ما باید با کسانی که زندگی ما را دچار رنج می‌کنند مبارزه کنیم، حتی در این راه بمیریم! ... برخی از رنج‌ها را باید به استقبال شان رفت، ولی اذیت نباید شد!
ج: فقط باید لبخند تلخ بزنیم. یعنی احساسی حرف زدن بجایی می رسد که گوینده می گوید جوری حرف میزنم که جوانان را به استقبال رنج ببرم. بعد چند سطر فقط چند سطر بعد می گوید با آنها که ما را دچار رنج می‌کنند مبارزه کنیم، حتی در این راه بمیریم! بعد جالب است که چند خط بعد می گوید به استقبال رنج بروید و اذیت هم نشوید! چایی بخورید اما داغی آن را حس نکنید! این همه دست و پا زدن برای چیست؟ برای تداوم یک سخنرانی با مضمونی شلم شوربا؟ 120 بار فقط در این جلسه لفظ رنج تکرار می شود تا مضمون سخنران به مخاطب القا شود. و کم کم خود گوینده از آن مکتب رنج مطلقی که ساخته کوتاه می آید و شروع به دسته بندی می کند. رنج فلسفه خلقت و رنج منتج از اعمال، رنج خوب و رنج بد، رنج و لذت، استقبال از رنج و جنگ با رنج و.. این تبصره هایی که به دسته بندی جدید مبدل می شوند یعنی من نمی توانم کلیت تز خود را حفظ کنم.
اما ادب تربیتی قرآن کریم حفظ آرمان ها با واقعیات و همراه بشارت است. قرآن کریم می فرماید
1_ ما اصابکم من مصیبه فبما کسبت ایدیکم و یعفو عن کثیر (شوری/30) اگر شما را مصیبتی رسد، به خاطر کارهایی است که می کنید و خدا بسیاری از گناهان را عفو می کند. یعنی میگوید اگر با مشکلاتی مواجه هستی بگرد و ببین علت آن چیست؟ خودت را گول نزن خودت را فریب نده که عالم عالم سراسر رنج است و مهم نیست علت این مشکلات چیست! گاهی خلاف اقتضای خلقت و طبیعت خواسته ای (مثلا از آتش سرما خواسته ای) گاهی خلاف عقل رفته ای( مثلا مال خود را به نادان سپرده ای) گاهی خلاف شرع کرده ای( مثلا حسادت ورزیده ای) [ و گاهی مربوط به عالم اختیار و امتحان است. و گاهی مربوط به ترفیع درجات معنوی .. که در آیات و روایات دیگر مطرح می شود ] همه اینها مسبب مصائب وارده بر توست. خداوند این واقعیات را با شما در میان می گذارد و با از موضع خدایی لطف و مهر خود را به تو نشان میدهد که یعفو عن کثیر، یعنی هم تو را انسان شایسته بار می آورد و هم موحد و هم امیدوار به فضل خدا.
2_إن یمسسکم قرح فقد مس القوم قرح مثله و تلک الأیام نداولها بین الناس ولیعلم الله الذین آمنوا و یتخذ منکم شهداء (آل عمران/ 140) اگر به شما آسیبی می رسد، به دشمنان شما نیز آسیبی مانند آن می رسد. خداوند این ایام را در میان مردم بطور مداوم گردش مى دهد تا افراد با ایمان، از مدعیان ایمان ، شناخته شوند. تا از شما مؤمنان آنها را که ثابت در دین هستند شاهد بگیرد.
ببینید چقدر بیان قرآن کریم آرامش بخش است. می فرماید 1_مشکلات فقط مخصوص دین داران نیست کفار و منافقین هم سختی و مشکلات دارند پس رنج و مشکل را ناشی از دین و دیانت نبین. 2_دوباره یک بیان عجیب و بلند را مطرح میکند که "تلک الأیام نداولها" این عالم، عالم تغییر و تحول است اگر در راحتی هستید که فبها و شکر گزار باشید و ضمنا مغرور هم نشوید و اما مشکلات هم دائمی نیستند ریاست و قدرت باطل همیشگی نیست. خصوصا که برتری و غلبه را به حق می دهد و جای دیگر می فرماید ان الباطل کان زهوقا (اسراء 81) سنت خداست که باطل و ریاست و قدرت او سست و شکست پذیر و رفتنی باشد پس هم آرمان را حفظ کنید و هم واقعیت این است که باطل شکست پذیر و رفتنی است. در دو فقره بعد بیان حق تعالی بسیار اوج می گیرد و از نفیس ترین آثار معرفتی و معنوی و سلوکی عالم هستی پرده برداری می کند. که شرح این دو فقره خود کتابی می شود.
3_لا تهنوا فی ابتغاء القوم إن تکونوا تألمون فإنهم یألمون کما تألمون و ترجون من الله ما لا یرجون(نساء 104)
در این شریفه باز خداوند متعال آرمان ها با واقعیات جوامع را برای دلگرمی و امید بخشی به مصلحین و مومنین مطرح می کند. می فرماید : در تعقیب دشمن سستی نورزید، اگر سختی ای در جهاد به شما می رسد، به آنان نیز سختی می رسد، با این فرق که شما از خدا امید نصرت و پاداش را دارید. ببینید چقدر بیان آرمانی و واقع بینانه و در ضمن بشارت گونه است. خوب این را مقایسه کنید با خطیبی که 120 بار رنج رنج برای مخاطبین می کند و چندین بار به تعارض می افتد که شرح ش گذشت.
4_فان مع العسر یسرا - ان مع العسر یسرا (انشراح 5 و 6) خداوند به صورت یک قاعده کلى به همه انسان هاى مؤمن و تلاشگر بشارت مى دهد که همیشه در کنار سختی ها آسانی ها است. علامه طباطبایی می گوید " که منظور از کلمه " مع = با " واقع شدن یسر به دنبال عسر است" به تعبیر فارسی پایان شب سیه سپید است. و نفرمود همراه راحتی سختی است و عیش مومنین را منقص نفرمود. بلکه فرمود سختی ها به همراه خود و در پی خود آسانی و سهولت دارد و در راه سعادت و آرمانها نا امید نشوید و تلخکام نباشید و مایوس نشوید. این جور نیست که اگر کار شما سخت است شب استراحت نداشته باشید. اگر الان روزه گرفته ای افطاری در پی آن نباشد ، اگر نماز شب میخوانی و از خواب ناز بلند شده ای در دل همان نماز حلاوت عبادت را می چشی، اگر برای روزی حلال خانواده تلاش می کنی یک آرامش خاطری از کار خود می بری، خوب ببینید چقد آیات قرآن آرمانی و واقع نگر و بشارت بخش به مومنین است. چرا ما باید مکتب رنج و فلاکت و بیچارگی راه بیندازیم و هزار هزار بار آن را در صد سخنرانی خود محور کنیم؟ ضمنا در روایات داریم که اهل بیت(ع) فرمودند از خدا سختی نطلبید و از خداوند متعال عافیت را بخواهید و این را دعا کنید.
پ ن : خب تا اینجا فعلا کافی است و ایشان در بخش بعد مکتب لذت درمانی خود را شروع میکند. که در مقالات بعد به شرط فرصت و حیات به آن خواهیم پرداخت. والسلام علیکم.
...