بسم الله الرحمن الرحیم
بنده از دوستداران جناب #پناهیان بوده و هستم
اما اخیرا مشاهده می کنم بعضی جوانها به شکل وحی منزل به مطالب ایشون نگاه میکنن و اصلا اشکالات فرعی کار رو نمی بینن. به همین خاطر چند جلسه صحبتهای #محرم امسال 95 ایشون رو در #دانشگاه_امام_صادق (ع) با ارجاع به متن اصلی سخنان شون به نقد می نشینیم در حدی که نه وخد ما تلف شه و نه حوصله شما سر بره و این ها مشتی از خرواره و البته ما از 80% مطالب مفید ایشون تشکر کردیم و خواهیم کرد.
صوت اصلی جلسات http://bayanmanavi.ir/post/3322
متن جلسه اول http://bayanmanavi.ir/post/3323
ایشون در قسمتهایی از جلسه اول محرم می گوید
1_یقیناً بسیاری از افراد غیر مذهبی و غیرمتدین دچار سوء تفاهم هستند که غیرمتدین هستند.
ج: آیا واقعا این گونه است؟
فلما جاء هم ما عرفوا کفروا به (بقره/89) پس زمانی که آنچه را می شناختند نزدشان امد به آن کافر شدند. یعنی علم و معرفت حاصل شد و سپس کافر شدند.
افتطمعون ان یؤمنوا لکم و قد کان فریق منهم یسمعون کلام الله ثم یحرفونه من بعد ما عقلوه و هم یعلمون (بقره 75) آیا طمع دارید که اینها به شما ایمان آورند، درحالیکه گروهی از ایشان کلام خدا را می شنیدند وسپس با علم به آن و با اینکه آن را می شناختند تحریفش می کردند. یعنی با وجود تعقل و با وجود علم به حقیقت دست به تحریف و تخلف میزدند.
و جحدوا بها و استیقنتها انفسهم ظلما و علوّا (نحل 14) با وجود یقین درونى به حقانیت آن معارف الهی، از روى ستم و عصیان منکر آنها شدند. خوب مگر بالاتر از یقین چیزی داریم؟ با وجود یقین به ظلم و ستم دست زدند.
این همه آیات اکثر الناس لا یومنون لایشکرون فابی اکثر الناس الا کفورا، به سوء تفاهم باز می گردد؟ مال اروپایی هاست؟ فقط مال عربستان هزار سال پیش است؟ اکثر الناس فقط عده فرعی و محدودی از مردم است؟
2_چرا با اینکه دین در جامعۀ ما این قدر جاری است، با اینکه معنویت این قدر بالاست
و اعتقادات این قدر خوب است و ایمان در حد کافی واقعاً رواج دارد، ما چرا آن رشدِ لازم را نمی‌کنیم؟
ج: اگر ما بگوییم که داعشی خوانده می شویم یا تکفیر میشویم اما آیت الله مصباح بیان میکنند : خود امام هم می‌فرمودند که فقط بویی از اسلام در کشور آمده است. http://mesbahyazdi.ir/node/3190 (سطر دهم ) کجا اعتقادات این قدر خوب است؟ کجا ایمان در حد کافی جاری است؟ آیا رهبری دهها بار نگرانی خود را از وضعیت فرهنگی بیان نکرده اند؟ کجا مردم دنبال اموزش دین و معلومات دینی هستند؟ کجا حجاب طیف وسیعی از ما، فرهنگ ما، بانکهای ما؛ ادارات ما، اسلامی است؟ بسیاری از افراد جز به دنبال مدرک و تحصیل برای شغل و درآمد و مسائل اقتصادی هستند؟ چند درصد مردم اهل زکات و خمس و قرض و پرداخت نفقه به اطرافیان فقیر و.. هستند؟ معلمین امروز ما عموپورنگ و خندوانه و دورهمی و نود و جومونگ و.. است. کجاست تعالیم منسجم و معتبر و ماندگار دینی جامعه ما؟ همین سخنرانی های شما؟
3_هرکسی در هر فیلمی، در هر آموزشی، در هر سخنی به نسل جوان این‌گونه القاء کرد که «تو می‌توانی در زندگی‌ات طوری زندگی کنی که رنج نکشی» این یک دروغ‌گویی بسیار زشت و نابخردانه است، یک فریب بزرگ است! قطعی بودن رنج، اول باید برای ما جا بیفتد و بعداً سراغ دین برویم. قرآن می فرماید: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فی کَبَدٍ»(بلد/4) ما انسان را در رنج آفریدیم!
ج: اول سراغ رنج برویم بعد سراغ دین؟ عجب! ما بگوییم ای بشریت بیایید به دین آن خدایی بپیوندید که زندگی شما را سراسر رنج و بدبختی آفریده است. بنظرم با این روش کرور کرور جذب دین میشوند! ای مردم به دینی بپیوندید که میگوید شما از رنج و سختی رهایی ندارید!
سخنران و خیلی از دیگر گویندگان کبد را در این آیه به معنای رنج گرفته اند و نکته ظریفی به شما عرض کنم که محور صد سخنرانی این بزرگوار فقط برداشت او از همین آیه است.
لذا علامه طباطبایی می گوید : نزد إبن عباس «کبد» به معنی استوا و استقامت است.
و نیز گفته شده مفاد آیه (خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِی کَبَدٍ) مبنى بر منت است که بشر را مستوى القامه و با قامت رسا آفریده است که قدرت بر همه گونه حرکات و افعال و اختراعات و صنایع را دارد.
لذا آیت الله شریعتی (پدر دکتر شریعتی) در تفسیر نوین همین بیان ظریف را متذکر می شود.
و اتفاقا این معنای استوا و استقامت و قدرت با سیاق آیات بعد بهتر می سازد. یعنی چه؟
لقد خلقنا الانسن فى کبد (4) ایحسب ان لن یقدر علیه احد (5) یقول اهلکت مالا لبدا (6) ایحسب ان لم یره احد (7) الم نجعل له عینین (8) و لسانا و شفتین (9) و هدیناه النجدین (10) فلا اقتحم العقبه (11)
یعنی خداوند دارد نعمتهای خود را به بنده اش (که در روایات شخص خاصی است و قابل سرایت به همگان ) می شمارد و میگوید تو تصور می کنی کسی بر تو قدرت برتر ندارد؟
پس چه معنا دارد کبد را در این میان به رنج و بدبختی و سختی و مشقت معنا کنیم؟ انسان گرفتار که زدن و تهدید کردن ندارد! به قول معروف افتاده و گرفتار که زدن ندارد! معلوم می شود اینجا کبد یعنی استوا و استقامت و قدرت، که آی بشر ببین من به تو قدرت دادم چشم دادم گوش دادم لب دادم نعمت دادم تو حالا منت می گذاری که مال خرج کردی؟ تو خیال می کنی کسی بر قدرت تو فائق نمی شود؟ خیال می کنی تحت نظر نیستی؟ حال که قدرت و ثروت داری به جامعه کمک نمیکنی؟
خوب ببینید با یک کلمه کسی صد سخنرانی را بنا می کند که اصل ش محل خدشه است وای بحال نتایجی که بر اصل غیر مسلم بنا می شود. و در بیاناتی عجیب و غریب، انتظار راحتی را دروغ گویی بسیار زشت و نابخردانه و یک فریب بزرگ می شمارد!
4_سخنران با طرح روایتی از خصال می گوید : می‌توانیم این موضوع را در تعلیمات اولیاء خدا ببینیم؛ امام سجاد(ع) می‌فرمودند: چرا شما چیزی از خدا می‌خواهید که خلق نشده، و نمی‌شود خلق بشود؟! گفتند ما کی چیزی خواستیم که خلق نشده؟ فرمود شما از خدا راحتی می‌خواهید، و راحتی در این دنیا خلق نشده!
ج: آیت الله مجتبی تهرانی در شرح همین روایت مورد نظر بیان عالمانه ای دارند
می فرمایند: " این تعبیر حضرت، اشاره به این معنا است: این را بدانید! کسانی که برای راحتی در دنیا به دنبال دنیا هستند، به راحتی در دنیا نمیرسند. اما کسانی که در دنیا برای راحتی در دنیا نمیدوند بلکه برای راحتی آخرت میدوند، چه بسا اینها در دنیا هم به راحتی میرسند. ظرافتهای این روایت، خیلی زیباست.
در روایتی دیگر که گویای همین مطلب است از امیرالمؤمنین علیهالسلام منقول است که حضرت فرمودند: «ثَمَرَةُ الزُّهدِ الرَّاحَةُ». میوه عدم تعلّق به امور مادی، میوه دنبال دنیا ندویدن و به آن دل نبستن، این است که در همین دنیا برایشان راحتی میآورد. پس این را بدان! اگر در دنیا برای تأمین راحتی آخرتت تلاش کردی، در دنیا هم تا حدی راحتی نصیب تو میشود، ولی اگر به خاطر راحتی دنیا اینجا دویدی، بدان که به این راحتیات نمیرسی. اشتباه در همین است.
از این رو در روایات آمده است که راحتی در بهشت و برای اهل بهشت است. بنابراین آنهایی که در دنیا اهل بهشت هستند و برای راحتی در بهشت میدوند، اینها هم در بهشت و هم در اینجا به راحتی میرسند و آنهایی که برای آخرت تلاش میکنند، در دنیا هم راحتتر از کسانی هستند که به دنبال راحتی در دنیا هستند. البته من چند روایت در ذهنم هست که نمیخواهم بخوانم. در روایت دیگری از علی علیهالسلام هست که حتی بر اثر زهد به راحتی عظمی در همین دنیا میرسد و روحش راحت میشود. "
http://farsnews.com/printable.php?nn=13910920000437
لذا در روایت دیگری داریم
امام علی علیه السلام : مَنْ غَضَّ طَرْفَهُ اَراحَ قَلْبَهُ؛ هر کس چشم خود را [از نامحرم] فرو بندد، قلبش راحت می شود. تصنیف غررالحکم ص260)
خوب کسی که قلبش راحت شد همه زندگی اش راحت می شود. این یک مثال است از یکی از اعضا، که بدانیم با زندگی دینی فردی و جمعی بسیاری از راحتی ها متصور است. با رعایت تقوا بسیاری از سختی ها از تو دور میشود. لذا امیرالمومنین(ع) فرمود : فمن اخذ بالتقوی عزبت عنه الشدائد بعد دنوها، و احلولت له الامور بعد مرارتها، و انفرجت عنه الامواج بعد تراکمها (خطبه 198) اگر بنده تصور کند من چه خوب باشم و خوبی کنم در بدبختی و فلاکت و سختی هستم و چه بد باشم و بدی کنم وضع من مشغول همان گرفتاری هاست. خوب چه انگیزه ای برای خیرات میماند؟
5_چرا آمارهای طلاق اینقدر در جامعۀ ما بالاست؟ چون در جامعۀ ما تعلیمات غلط وجود دارد، و تعلیمات درست هم گاهی کم وجود دارد.
ج: خوب می بینید که سخنران مثل موارد متعدد دیگر، زیگزاگی حرکت می کنند و سیاق مطالب ایشان واحد نیست. هنوز چند خط از بند چهارم نگذشته که گفتند دین اینقدر در جامعه جاری است و معنویت این قدر بالاست و اعتقادات اینقدر خوب است و ایمان در حد کافی است و.. مگر دین جدا از زندگی است؟ مگر دین فقط عبادات است؟ صدها و صدها اصل تربیتی خانوادگی در روایات و خصوصا آیات مکررا مطرح می شود. اگر دین و معنویت و اعتقادات و ایمان خوب و عالی و در حد کافی است پس این طلاق ها چیست؟؟ پس این گرفتاری خانواده ها چیست؟ از مریخ آمده؟ اگر دین و معنویت اینقدر جاری است چرا این وضع دادگاههای بسیار شلوغ ماست؟
پ ن : برای این پست کافی است. هر دقایقی در نقد این گونه مطالب میگذارم بیشتر احساس خسارت می کنم که حیف وخد جوانها که با وجود صدها کتاب و نوشته از علمای بزرگ سابق و صدها فایل و صوت و فیلم از علمای اخیر و حاضر چرا ما باید متن تفکرات خود را پای مطالب برخی سخنرانان و مداحان بگذاریم. بله شاید این حرفها برای فلان کاسب و بانکی و راننده و نوع مردم که حوصله و کشش او ده کلیک و چند کلیپ ده دقیقه ای است و استفاده محدود خوب باشد، اما چرا محور نگرش دینی اهل علم، باید بعضی ازین سخنرانی های سراسر احساسی و عرفی باشد؟ و باز هم عرض می کنم اینها از هفتاد هشتاد درصد مطالب خوب جناب پناهیان و سربلندی و عزت نفس ایشان در مواجهه با مخالفین و انقلابی گری ایشان و زحمات او چیزی کم نمیکند. ولی از شیفتگان او در تعجبم که هیچ نقدی را به مطالب ایشان بر نمی تابند. والسلام.
