مرحوم شیخ علی صفایی حائری ره نقل می کردند : در یکی از روزها که با پدرم به سمت قبرستان شیخان می آمدیم، در حالی که دکمه های قبایش باز و سینه اش پیدا و گوشه ی عبایش در دست بود، ایستاد و گفت: «بابا! کسی که در مقام اطاعت باشد، در همین دنیا هم از تهمت ها آزاد می شود و همانها که تهمتش میزدند می گویند: الان حصحص الحق، حقیقت ماجرا آشکار شد. بعد جمله ای گفت که تمام وجودم را گرفت. در حالی که چشم هایش از اشک پرشده بود، خندید و گفت: « بابا! مردم زیادند و پر توقع ؛ و خدا یکی است و سریع الرضا، پس تو خدا را راضی کن، دیگران چیزی نیستند، سپس این آیه را خواند أ أرباب متفرقون خیرٌ أم الله الواحد القهار؟ ( کتاب پرهای صداقت )
پ ن: مردم زیادند و هزار رنگ و هزار حرف و خدا یکی است و حرف ش یکی و وعده اش حق است و ترساندن و وعیدش واقع می شود و غالبا چیز مختصری از تو نزد مردم است اما همه چیز تو به دست خداست. بیدک لا بید غیرک زیادتی و نقصی و نفعی و ضری.
اللهم صل على محمد و آل محمد و اسمع دعائی إذا دعوتک و اسمع ندائی إذا نادیتک و أقبل علی إذا ناجیتک فقد هربت إلیک و وقفت بین یدیک مستکینا لک متضرعا إلیک راجیا لما لدیک ثوابی و تعلم ما فی نفسی و تخبر حاجتی و تعرف ضمیری و لا یخفى علیک أمر منقلبی و مثوای و ما أرید أن أبدأ به من منطقی و أتفوه به من طلبتی و أرجوه لعافیتی و قد جرت مقادیرک علی یا سیدی فیما یکون منی إلى آخر عمری من سریرتی و علانیتی و بیدک لا بید غیرک زیادتی و نقصی و نفعی و ضری إلهی إن حرمتنی فمن ذا الذی یرزقنی و إن خذلتنی فمن ذا الذی ینصرنی إلهی أعوذ بک من غضبک و حلول سخطک إلهی إن کنت غیر مستأهل لرحمتک فأنت أهل أن تجود علی بفضل سعتک. (مناجات شعبانیه) چقدر این مفاهیم زیباست. چقدر جمله به جمله پر معنا و آرامش بخش است.
اگر خطا کاری به این خانه بازگرد، عار هر چه باشد بهتر از نار است، بد نامی بهتر از روسیاهی نزد خداست، اگر کج رفته ای صادقانه و بی حیله توبه کن، که همه خیرات و برکات نزد خداست و دیگران و معبودهای کوچک و بزرگ شان و قواعد و محصولات شان نقاشی های روی آب اند. دل به نقاشی های روی آب مبند. نقش بر آب نزن. با خدا دل یک دله کن. روی دیوار خدا یادگاری بنویس. و اگر درستکاری مقیم کوی خدا باش و جایی نرو، خدا کافی است. خدا هادی است. خدا باقی است.
