دو حال بسیار بد انسان این که
در حال بلا مایوس و بدون تضرع باشد
و در حال آسایش بدون دعا و شکرگزاری جدی باشد
وخدی گرفتار است بگوید این همه دعا کردیم چه فائده؟
وخدی در رخا و گشایش است بگوید من هم مثل بقیه
و بلکه دارای نعمات کمتر! چرا باید قلبا و لسانا متشکر باشم؟
ضمن این که در حال بلا هم از جهات بسیاری در آسایش است.
و دو حال بسیار خوب انسان این که
در حال بلا اهل تضرع و محاسبه باشد که گیر کار من کجاست؟
و در حال گشایش اهل شکر و استفاده صحیح از نعمت باشد
و هم عطا به دیگران حسب توان خود و حسب نیاز و استعداد آنها
که گاهی مال است و گاهی علم است و گاه تجربه و قس علی هذا.
اما مسئله : این که دارد خدا مومن مفتن تواب را دوست دارد یعنی چی؟
مسئله 2: این که از شروط تقوا خود را خارج از حد تقصیر نداند چیست؟
مسئله 3: در قبال حدیث نفس و وسوسه و غصه ها و یأس چه می شود کرد؟
مسئله 4: نقش و آثار آداب طبیعی و عقلی و معنوی در زندگی و اخذ نتایج چیست؟
ان شاء الله مهتاب شبی باشد و آسوده سری و گوشی از مستمع و شوقی از گوینده.
والسلام علیکم و رحمه الله.
