امام صادق (ع) فرمود: ای اسحاق هر بنده ای که خدا به او نعمت داده
اگر منعم [و لطف او] را قلبا بشناسد و شکر بر آن نعمت را آشکار کند
هنوز از آن شکر فراغت نیافته، فرمان می رسد تا نعمت او زیادتر گردد.
قال أبو عبد الله (ع) یا إسحاق ما أنعم الله على عبد بنعمة
فعرفها بقلبه و جهر بحمد الله علیها ففرغ منها حتى یؤمر له بالمزید.
ثواب الأعمال صدوق ج 1 ص 188
وسائل الشیعة ج 7 ص 175 ح 9043
اصول کافی ج 2 ص 95 ح 9
بحار الأنوار ج 68 ص 51 ح 74
مکارم الأخلاق ج 1 ص 565 ح 1957
معجم الاحادیث المعتبره ج 3 ص 153
هدایة الأمة ج 3 ص 136 ح 827
إحقاق الحق ج 28 ص420
مرآة الکمال ج 3 ص80
مصباح الفقیه ج 2 ص 363
نهج الذکر ج 2 ص 238
برخی نکات 1_ سند روایت صحیح است.
2_شخص خداوند منان را منعم بداند.
3_اگر چه حرکت را از خود بشمارد
اما نعمت و برکت و مقدمات و موخرات
و کمال نعمت را از جانب خداوند بداند.
و قلبا به این موضوع معتقد باشد و لقلقه و ریا نباشد.
4_شکر نعمت را آشکار کند چه در زبان چه در عمل.
5_عالی ترین نوع شکر استفاده آن در رضایت خداست.
