چون حسین(ع) قتلگاه جوانان و محبان ش را نگریست
براى مبارزه با دشمن عزیمت فرمود و فریاد زد :
«آیا مدافعى هست که از حرم رسول اللَّه دفاع کند؟
آیا خداشناسى هست که از خدا در تضییع حق ما بترسد؟
آیا فریادرسى هست که به امید رحمت خدا به فریاد ما برسد؟
آیا یاورى هست که به امید آنچه در نزد خداست
ما را یارى رساند؟». درین وقت ناله بانوان خیام بلند شد.
لما رأی الحسین (ع) مصارع فتیانه واحبته
عزم علی لقاء القوم بمهجته
و نادی هل من ذاب یذب عن حرم رسول الله
هل من موحد یخاف الله فینا
هل من مغیث یرجوا الله باغاثتنا
هل من معین یرجو ما عند الله فی اعانتنا
فارتفعت اصوات النساء بالعویل
(لهوف سیدبن طاووس ص116 )
